Książki miesiąca: luty 2014.

Kiedy tylko skończyłam czytać Służące K. Stockett, o których pisałam w książkach stycznia (KLIK), zaczęłam zastanawiać się po jaką lekturę sięgnąć tym razem. Na mojej liście pod tytułem "chcę przeczytać" jest tyle książek, że z pewnością życia mi zabraknie, żeby je wszystkie zgłębić... Mimo wszystko wybór był prosty. Postanowiłam sięgnąć po bestseller, który znali już chyba wszyscy oprócz mnie ;) i sprawdzić o co tyle szumu. Kolejna pozycja również odbiła się echem i całkiem niedawno została zekranizowana. Zapraszam na książki lutego :)

Bestseller o którym wspomniałam to trylogia Igrzyska śmierci autorstwa Suzanne Collins. 

Chyba nie ma osoby, która nie słyszałaby o tej serii, a tych, którzy jeszcze jej nie czytali została zapewne garstka ;) Ja żałuję, że sięgnęłam po nią dopiero teraz! A jeszcze bardziej, że mam ją już za sobą... Dawno nie czytałam książek, które wywołałyby we mnie tak szeroką paletę emocji. Stworzony przez autorkę świat jest paradoksalnie zarazem odrealniony i bardzo prawdziwy. Akcja toczy się wartko, a jej kolejne, częste zwroty przyprawiały mnie o kołatanie serca. Nie mogłam się oderwać! W pewnym momencie doszłam do wniosku, że praca przeszkadza mi w czytaniu ;) - cały dzień myślałam tylko o tym, żeby jak najszybciej wrócić do domu, ogarnąć obowiązki i na nowo wejść w świat Igrzysk.

(źródło)

Akcja trylogii toczy się w państwie Panem, na które składa się Kapitol oraz dwanaście otaczających go dystryktów. Panem rządzone jest przez okrutne władze, które od 74 lat każdego roku urządzają emitowane w telewizji Głodowe Igrzyska. Ich bohaterami są wyłonieni w drodze losowania nastolatkowie ze wszystkich dystryktów, którzy ku uciesze widzów ze stolicy muszą stoczyć ze sobą krwawą walkę na śmierć i życie... Kiedy już wydaje się, że jest po wszystkim, a życie może dalej toczyć się swoim normalnym trybem, okazuje się, że Igrzyska nigdy się nie kończą...

Słowa, które przychodzą mi do głowy kiedy myślę o tej trylogii, to przerażenie, nadzieja, okrucieństwo, zemsta, miłość, walka nie tylko o przetrwanie ... i wiele, wiele innych. Więcej nie zdradzę, żeby nie psuć przyjemności czytania tym, którzy Igrzysk śmierci jeszcze nie czytali. Jednocześnie gorąco zachęcam do lektury. Na mnie wywarła ogromne wrażenie. Czuję, że jeszcze długo nie wyjdę z podziwu nad wyobraźnią i kunsztem autorki.


Podczas czytania Igrzysk śmierci targało mną tak wiele emocji, że po ich ukończeniu potrzebowałam czegoś łagodniejszego. Sięgnęłam więc po Wodę dla słoni Sary Gruen, która czekała na swoją kolej przez ładnych kilka tygodni.

W dziewięćdziesięcioletnim umyśle Jacoba Jankowskiego wciąż kłębią się wspomnienia. Ożywa w nich świat zaludniony dziwolągami, klaunami, świat pełen zachwytu, bólu gniewu i pasji, rządzący się irracjonalnymi prawami, wyposażony we własną wizję życia i śmierci - świat cyrku. Dla Jacoba był on zarówno zbawieniem, jak i piekłem na ziemi.

Zanim zaczęłam czytać założyłam, że to zapewne takie całkiem przyjemne czytadło traktujące o romansie, który dzieje się w cyrku. Najwyraźniej niesłusznie oceniłam książkę po okładce, bo spotkało mnie miłe zaskoczenie. Romans jest tu wątkiem ważnym, ale nie najważniejszym. Miłość w swoich różnych obliczach popycha bohaterów do pewnych działań, ale to nie o nią tu chodzi. Chodzi o tragedię, przypadek, trud, przyjaźń, lojalność, pragnienia i o przemijanie. To właśnie o tym ostatnim Woda dla słoni traktuje najmocniej. W końcu Jacob to już nie jest 23-letni chłopak. Ma dziewięćdziesiąt lat. Albo dziewięćdziesiąt trzy. Sam nie jest tego pewien...

(źródło)

Igrzyska śmierci mnie porwały, a Woda dla słoni urzekła. To był bardzo dobry miesiąc. I już czuję, że kolejny wcale nie będzie gorszy :)

Opublikowałam ten post niezwłocznie, bo koniecznie chciałam zdążyć z informacją, która może zainteresować fanów trylogii Suzanne Collins ;) Dzisiaj (sobota, 1. marca) o 21:25 TVP1 wyemituje jej pierwszą część, czyli Igrzyska śmierci :))) Ja obejrzę na pewno! Polecam wszystkim, którzy czytali. A tym, którzy nie czytali, polecam najpierw lekturę - szkoda byłoby zepsuć sobie przyjemność z czytania, a ta niewątpliwie będzie ogromna :)

A Wy? Co przeczytaliście w lutym? Czy wśród Waszych lutowych książek znalazła się jakaś szczególnie godna polecenia? :)